Thesis (ตรวจครั้งที่ 3) บทความโดย HuaHorm , 1.11.52 at 12:26, in

เสาร์ที่ 31 ตุลาคม 2552

ตรวจความก้าวหน้าโครงการจุลนิพนธ์อย่างเป็นทางการครั้งที่ 3 ครั้งนี้
สิ่งที่ทางคณะฯ ต้องการให้ส่งมีเยอะมาก สำหรับระยะเวลา 1 เดือน
- Character Modeling
- Rigging
- Animation Test
- Animatic

แต่สิ่งที่เราทำได้นั้น มันน้อยมาก
- Character Modeling
- Rigging
- Animation Test

และในขณะที่เพื่อนๆ คนอื่นมีฉากไปส่งด้วย เราไม่มี
ขณะที่เพื่อนมี Animatic ไปส่งด้วย เราไม่มี
ขณะที่เพื่อนมี Model ครบแล้ว .. เรายัง



นี่เป็น Model ของ Character เด็กชายที่อยู่ในเรื่อง
เป็นเด็กชนบท ฟันหรอ ผมสั้นเกรียน ถอดเสื้อ กางเกงขาด รองเท้าแตะหูหนีบ
และอาจารย์แนะนำให้เพิ่ม Prop อย่าง หนังสะติ๊ก และกระเป๋าย่ามเข้าไป
เราก็เลยจัดให้ ซึ่งอาจารย์บอกว่า Character ตัวนี้โอเคแล้ว ไม่ต้องแก้ไขอะไร
(เราดีใจ)



ส่วนชิ้นนี้คือ Model พญานาค ที่ Develop รวมกันระหว่าง
แบบ Sketch ของเราเองกับพญานาคของ ม.ธรรมศาสตร์
ซึ่งอาจารย์แนะนำว่าให้ปรับแก้ให้เหมือนของเราให้มากที่สุด อาจารย์ชอบกว่า
และอาจารย์ก็แสดงความเป็นห่วงอย่างมาก สำหรับพญานาคซึ่งเป็นตัวเอก
ว่าจะทำทันหรือเปล่า (เราเริ่มเครียด)



จากนั้นเราก็ทำการทดลอง Rigging เจ้า Model เด็กบ้านนอกตัวนี้ดู
ก็ถือว่าโอเคในระดับหนึ่ง สามารถใช้งานได้
อาจมีการปรับแก้เพิ่ม Loop ให้ Model อีกสักนิดในบางส่วนครับ



ตัวนี้เราลองใส่ไฟ Render Mental Ray
แสดงลักษณะของ Model โดยรอบๆ ตัว ด้วย Action Post ยิงหนังสะติ๊ก
อาจารย์บอกว่ายิงท่านี้ ระวังจะโดนนิ้วตัวเอง (หนังสะติ๊กเอียง) แหะๆ



หลังจากที่ทำการ Rigging ไป ก็ทดลองทำการใส่ชีวิตชีวาให้กับเจ้าเด็ก
โดยการทำ Walk Cycle ให้กับเค้า
เสียงเบาๆ จากอาจารย์กัมปนาทบอกว่า "หัวมันส่ายเหมือนอินเดีย น่ารักดี"
เราหันไปมอง เห็นอาจารย์มองมาที่จอแล้วยิ้ม .. แค่นี้เราก็ดีใจแทบบ้า

ในขณะที่งานของเรามีเพียงเท่านี้ กับระยะเวลาที่เหลืออีก 2-3 เดือน
เพื่อนๆ เราก็ก้าวไปไกลกันมากเกือบทุกคน อาจารย์จึงแสดงความเป็นห่วงกัน
ว่าครั้งต่อไป จะต้องมี Animation 30% นั้นเราจะทำได้ทันหรือไม่
ตอนนั้นเรายืนยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร อาจารย์เลยหัวเราะ "ฮ่าๆ .. ยิ้มหวาน" (แซว)

อาจารย์นพ แนะนำว่า ..
"ขณะที่เพื่อนกลับไปนอนกัน เราก็ต้องทำงาน ตอนนี้เราตามหลังเพื่อนอยู่มาก"
(เราเครียดเพิ่มขึ้น)

หลังจากการ Present ของเราจบ เราเดินลงไปด้วยความเครียด
ฟุบลงตรงที่นั่ง แล้วหลับไป .. ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนคนสุดท้ายก็ Present จบ
ขณะที่ทุกคนแยกย้ายกลับ บ้างก็แยกไปคุยกับอาจารย์กัน
ตอนนั้นเราพูดอะไรกับใครไม่ค่อยออก อาจารย์ยิ้มก็มองมาหา
เราก็ไม่รู้จะทำไง ไม่รู้จะพูดอะไร ทั้งเครียด ทั้งรู้สึกผิด

ขณะนี้ เรารู้สึกว่าเราถูกกดดันจากหลายๆ สิ่งอย่าง
ซึ่งล้วนเกิดจากความคิดของตัวเราเอง
ตอนนี้เราต้องยกเลิกนัดกับเพื่อนๆ ที่จะไป Relax กันหลังทำงานที่นั่นนี่
เพื่อนั่งทำงานต่อไป อย่างทรมาน